4 september 2024

23 augustus rond 11.30u werd Fenna flink onrustig, op de gekste plekken graven, achter kussens kruipen en ze week niet van mijn zijde. Ik ben bij haar op de bank gaan zitten met alle atributen voor de eventuele start binnen handbereik. Ze had harde buiken en de indaling was blijkbaar van start gegaan, dit kan zeker zo'n 12 uur duren en dat deed het ook. We lagen met zijn drietjes gezellig op bed wat tv te kijken totdat Fenna besloot om rond 23u van start te gaan en om 23.25u werd na flink wat persen het eerste katertje geboren. Rond 00.20 volgde het 2e katertje en om 00.55u werd het laatste kitten geboren. Op zich is het dus weer best vlot gegaan en is Fenna van 3 prachtihe katertjes- Kai, Olaf en Ryder. De nacht is rustig verlopen en de kittens waren de ochtend erna al iets gegroeid, niet zoveel als de kittens van Indy maar dat was ook best uitzonderlijk. De eerste nacht ben ik al heel blij als kittens afgevallen zijn en er sprake is van groei, inmiddels groeien ze gemiddels 20 gram per dag dus dat gaat super! Blij en dankbaar dat de bevallingen van de dames achter de rug zijn en wij kunnen gaan genieten van de opgroeiende pluizenbolletjes.



22 augustus 2024

21 augustus om 10.57u precies werd Indy's eerste kitten geboren (een mooi rood poesje). De bevalling kondigde zich aan een uur of 2 nadat ik druppels vruchtwater op de grond zag liggen op plekken waar Indy gezeten had. Precies op dag 65 en ik bemerkte bij mijzelf dat ik toch best gespannen was, de vorige bevalling van haar stond mij nog goed bij. Dit keer mocht het allemaal heel soepel verlopen, geen stuitliggingen en 30 minuten nadat de eerste geboren was volgde nummer 2 (een katertje met een te gek bloempottenkapsel). Nummer 3 en 4 volgde ook snel en Indy deed het geweldig, ze mauwde niet of nauwelijks en het leek haar zo makkelijk af te gaan want met 3 keer persen zette ze 1 voor 1 haar babies op de wereld. Om 12.55u was het klaar en lag ze heerlijk te snorren terwijl de kittens alle 4 de weg naar de melkbar hadden gevonden. De eerste nacht is heel goed verlopen en de kleintjes waren flink gegroeid wat aangeeft dat de melkproductie goed op gang is. Zo trots op Indy en zo dankbaar dat het allemaal zo snel en goed mocht verlopen. Nu heerlijk genieten van deze mooierds en mocht je het leuk vinden om ze te volgen, dan verwijs ik je door naar onze facebook pagina. Vandaag of morgen zal ook Fenna gaan bevallen en wij zijn heel benieuwd wat zij voor ons in petto heeft.



1 februari 2024

Op 19, 20 & 21 januari is Fay bevallen van 3 kittens, het eerste kitten is helaas levenloos geboren en daarna bleef het die middag en nacht rustig. De nacht hebben we Fay wel weer bij ons op de slaapkamer gehouden en ze heeft de hele nacht dicht tegen mij aan gelegen. Zaterdag rond 13u werd ze weer onrustig en een paar uur later leek het weer van start te gaan, maar geen plek was goed genoeg voor madam en uiteindelijk wilde ze beneden op de bank. Daar is dan ook het 2e kitten geboren, hij ging na Fay's poetsbeurt en korte check-up van mij meteen drinken, Fay was helemaal tevreden en rustig. Ik was zo dankbaar dat ze in ieder geval een kleintje had om voor te gaan zorgen en had de stille hoop dat er nog een levend kitten zou volgen. Maar wederom bleef het rustig en terwijl Fay tevreden met haar kitten naast mij in de doos lag kon mijn hand op haar zij en buik leggen om zo te voelen of er nog leven in haar zat. Zo blij toen ik iets langs mijn vingertoppen voelde kriebelen en dit herhaalde zich nog een paar keer. Zondagmorgen rond 11u is het 3e en tevens laatste kitten geboren en zo heeft Fay een cream tabby white katertje & blue tortie tabby white poesje waar ze nu inmiddels al 12 dagen heel goed voor zorgt. Ze groeien als kool en hebben inmiddels de oogjes open, het is echt genieten. Het was een bijzondere bevalling, verdeeld over 3 dagen en naast het verdriet dat we vrijdag hadden werd dat de twee opvolgende dagen toch omgezet naar blijdschap & geluk door dit prachtige stel.



24 september 2023

We zijn intens verdrietig want we hebben op 8 september onze lieve Cooper van nog maar 2,5 jaar moeten laten inslapen. Het is allemaal zo snel gegaan, een week na het 1e onderzoek waarbij een balletje in zijn buik werd gevoeld, zijn er biopten genomen tijdens de echo. Een paar dagen later belde de arts mij op en zakte de grond onder mijn voeten vandaan, terwijl ik diep in mijn hart al wist dat het niet goed zat werd het op dat moment bittere werkelijkheid. Cooper had een tumor zitten (sarcoom) rondom zijn darmen, welke niet dmv een operatie verwijderd kon worden en eigenlijk zou het vanaf nu een kwestie van tijd zijn. Ik kon en hoefde Cooper nog niet laten gaan zolang hij zich nog ok voelde en er in onze ogen kwaliteit van leven was. Ik heb nog een poging gedaan met CBD olie om te kijken of hij daar baat bij had want 1 ding was voor ons duidelijk, bij pijn is houden van loslaten. Elke dag stond hij nog als eerste klaar voor zijn ontbijtje wat voor mij een soort graadmeter was, hij sliep wel vaker en langer en was minder actief in de tuin. Wel genoot hij er zichtbaar van om in het zonnetje te liggen. Ik had de stille hoop dat hij gewoon nog een paar maanden bij ons mocht zijn en misschien zelfs een half jaar, maar nog geen week later was alles anders. De laatste paar dagen van zijn leventje ging hij heel hard achteruit en toen hebben wij besloten om hem vol liefde los te laten en zijn laatste reis te laten maken vanuit onze tuin. Op 8 september, terwijl het zonnetje scheen en hij geborgen bij mij op schoot lag is hij heel vredig ingeslapen. Van het infuus met het overdosis slaapmiddel heeft hij niet eens meer iets gemerkt. Toen ze dat bij hem zette en de vloeistof er langzaam in spoot vlogen er 2 vlinders vlak voor mij en ze dwarrelde om elkaar heen, vervolgens langs ons en zo de tuin weer uit. Ik weet zeker dat dit Dex en Tess waren, zij zijn hem komen halen. Cooper heeft nog even in zijn mandje in de tuin op dezelfde plek gestaan en daar vloog 1 vlindertje langs hem heen, cirkelde even rond boven hem en verdween ook langs het huis. Dit terwijl ik amper vlinders in onze tuin zag dit jaar en ook na die dag er dagen lang geen vlinders meer te bekennen waren. Vorige week wel weer Atalanta's en een dagpauwoog, deze landde op mijn hand en heeft er bijna 12 minuten gezeten, vloog zelfs tussendoor weg en kwam weer terug op mijn hand. Het zijn voor mij de brengers van het licht en ik weet dat het goed met hem gaat en ook met Dex en Tess. Houden van is ook loslaten en ik weet dat we niet anders konden dan hem laten gaan, het doet alleen zoveel pijn. Run free lieve Cooper, we love and miss you!



21 september 2023

Zondagavond 3 september was het dan eindelijk zo ver, na 2 dagen vol onrust ging Indy's bevalling dan van start. Altijd spannend en zeker als het de eerste keer is voor de dame. Ze was ontzettend stoer en relatief rustig, niet hijgen of mauwen & haar persweeen waren niet heel sterk. Ik dacht en hoopte dat dat nog zou gaan komen, maar het bleef er steeds bij 2 a 3 en dan weer pauze. Fender kondigde zich aan al uit het vlies met neus en bekje in de opening, een rochelend geluid, dus met moeite de slijmzuiger in zijn bekje kunnen plaatsen waarna er gelukkig een nieuwtje te horen was. Het duurde even, maar uiteindelijk kwam hij er ver genoeg uit zodat ik het ruggetje kon begeleiden en daar was Fender, een grote mooie blue tabby boy. Het bleef lang rustig en ondertussen was ze Fender volledig aan het oppoetsen terwijl hij lekker lag te drinken. Het 2e kitten lag in stuit en met persen kwamen de volledige pootjes eruit, deze voelde levenloos aan en waar ik al bang voor was werd werkelijkheid. Het heeft best lang geduurd, maar gelukkig met wederom wat hulp lukte het om het katertje eruit te halen. Een mooi rood katertje dat helaas levenloos geboren is, heel verdrietig voor Indy, voor Fender en natuurlijk ook voor ons. Fender zal alleen opgroeien en gelukkig zorgt mama Indy gigantisch goed voor hem en zijn wij heel dankbaar dat ze een kleintje heeft om voor te zorgen, want ook dat had anders kunnen zijn.



27 april 2023

Na vorig jaar 2 keer te zijn uitgeloot kon ik eind januari dan eindelijk van start met G2. Ditmaal met een internationaal gezelschap van cursisten, wat maakte dat de discussies in forums net weer wat leuker waren omdat bv de regels in China weer anders zijn dan in Zweden, Noorwegen of Italië. De afgelopen 12 weken heb ik weer veel geleerd en mag nu vol trots de gele Ribbon met link naar Pawpeds graduation pagina plaatsen, oftewel ik ben geslaagd en sta in de wachtrij voor G3.




15 augustus 2022

Baby nieuws!!
Fay & Cooper zijn ook papa & mama geworden!
De bevalling van Fay begon maandagochtend 15 augustus rond 9.45u en mevrouw wilde echt nergens van start terwijl de samentrekkingen gewoon zichtbaar waren. Bij Fenna in de kittenkamer wilde ze echt niet dus ben ik met haar in mijn slaapkamer gaan zitten waar ze het ook niet mee eens was. Uiteindelijk legde ze zich erbij neer zolang ze maar niet in de doos hoefde en ze kroop op schoot op het bed. De bevalling was een hel, ten eerste omdat ze zich niet kon vinden in het feit dat ze nu opgesloten in de slaapkamer zat en ten 2e omdat toen ze eenmaal rustig op schoot lag de eerste er heel moeizaam uit kwam. Een stuitligging en het vlies al gebroken voordat ze eruit was.
Haar ene achterpoot zette ze af tegen mij tijdens het persen met haar nagels er vol in. Na 2 keer flink persen greep ze mij bij de 3e keer in mijn hand. De kitten bleef zichtbaar en bij Fay stond alles onder hoogspanning. Ik heb bij de wee erna een handje geholpen door het in de juiste richting iets te ondersteunen zonder daadwerkelijk te trekken. Moeilijk uit te leggen, maar daar was ze dan!! Tijdens het wassen greep Fay de kitten wild beet en voor ik het wist had ze haar onder het bed gelegd. Weinig licht dus ik op gevoel en met een nat klein kitten in mijn hand en Fay onder mijn andere arm hopla de werpdoos in. Ze bleef gelukkig zitten en de volgende kondigde zich al aan waardoor er geen bedenktijd over was. De 2e werd een half uur later geboren en het ging wederom verre van gemakkelijk. Daarna was het lange tijd rustig en heb ik na 2.5 uur overlegd met de dierenarts. Fay ging heel goed, dus monitoren en rustig afwachten. Ze had wel al 3 keer utero druppels gekregen voor stimulatie uitdrijving en kitten 3 kondigde zich uiteindelijk pas 5 uur later aan, toch had ik nog niet het gevoel dat ze klaar was. In overleg met de dierenarts wederom afgewacht want Fay was rustig en heerlijk aan het zorgen en ook de nacht mocht verder goed verlopen. De volgende ochtend toch maar even bij de dierenarts langs gegaan om het zeker te weten en uiteindelijk dus 3 gezonde kittens. Als alle kittens zijn uitgevlogen dan is het tijd voor een sabbatical van anderhalf tot 2 jaar voor deze dame.

4 augustus 2022

Baby nieuws!!
Fenna & Cooper zijn voor het eerst papa & mama geworden!
Vanmorgen vroeg was Fenna erg onrustig, ik zag vanuit mijn bed via de webcam dat ze zich steeds aan het wassen was en weer op stond om vervolgens een stukje verderop weer te gaan zitten en opnieuw de het wastafereel herhaalde. Hopla mijn bed uit en ze kwam meteen naar mij toe, weer zitten en wassen. Zie ik een snottebel hangen en dat terwijl ik dacht dat ze de prop 4 dagen geleden al verloren was, blijkbaar dus niet volledig. Ze liep vervolgens gewoon mee naar beneden zoals elke ochtend en deed zich tegoed aan een flink ontbijt (meestal zijn ze vlak voor de bevalling niet echt hongerig).


Fenna is blijkbaar een uitzondering op die 'regel' en met volgegeten maag liep ze weer naar boven om onze slaapkamer in te gaan waar ze de afgelopen week haar nachten doorbracht. Ze keek me aan en mauwde, ik liep de kittenkamer in en ze volgde mij al mauwend. Ik heb haar in de werpkist gezet waar ze ging liggen, mij vol vertrouwen aan keek en al snel waren de eerste weeen zichtbaar. Het duurde ruim een half uur en voordat ik het in de gaten had lag het eerste kitten al achter haar, ze had geen kik gegeven. Binnen een klein uur lagen er 4 kittens waarvan 3 creme en 1 blue tabby, een half uur later kondigde nummer 5 zich aan, wederom in een creme kleurig jasje. Geen kittens met witte voetjes, maar wel alle 5 zo te zien gezond en wel, ik hoor het mij zo'n 80 minuten na de komst van de 'laatste' nog zeggen. Opeens begon Fenna weer te hijgen en persen, in stuitligging kwam er een donkere bal naar buiten zonder vlies. Zwart met witte sokken en een witte buik en neus. Geweldig en dan toch nog een kitten met witte sokjes, waarschijnlijk had hij mij gehoord en is zich snel gaan omkleden om mij niet teleur te stellen. Nou dan mag je van mij best wel wat later komen hoor!! Wel had deze man wat vruchtwater binnen gekregen want hij maakte een gorgelend geluid, slijm afzuigen werkte niet afdoende dus ook maar gezwiept en vervolgens klonk hij goed. Het is inmiddels een week verder terwijl ik deze terug blik neerzet en mama en kittens maken het bijzonder goed wat mij zo trots maakt.

15 oktober 2021

Ik heb bijna 2 jaar op de wachtlijst gestaan maar kon dit najaar dan toch eindelijk van start. Pawpeds course G1 heb ik met veel plezier gedaan en behaald en ik sta nu op de wachtlijst voor G2. Hopelijk gaat het ditmaal wat sneller en kan ik volgend jaar misschien wel van start met het vervolg.

19 oktober 2020
Yesss in tha pocket, ik had mij er begin dit jaar al voor ingeschreven, maar corona gooide roet in het eten! Ik heb de cursus vakbekwaamheid besluit houders van dieren-honden & katten dus met een erkend certificaat mogen afsluiten.



8 augustus 2020
Vanmorgen om 1:30u werden we al gebeld omdat het niet goed ging met Dex. Op de foto was vocht te zien tussen de longen en het longmembraam. De arts vroeg ons toestemming om een punctie te doen & meteen vocht weg te halen om verlichting te kunnen bieden. Rond 3 uur werden we weer gebeld en vertelde de arts uit dat er een heftige ontsteking zat bij het longmembraam (pyothorax) waar heel veel pus door vrij kwam. Helaas kon hij op dit moment door die heftige ontsteking niet veel vocht wegzuigen en zouden ze hem blijven monitoren terwijl hij aan het infuus lag. Om 5 uur werden we weer gebeld met de mededeling dat hij verslechterde en de assistente zei dat inslapen voor nu de juiste optie zou zijn. Wij zijn verbouwereerd en ontdaan naar het ziekenhuis gereden voor overleg want zonder oorzaak hem nu zo opgeven was echt geen optie. Het zag er erg slecht uit voor Dex en een roesje om nogmaals vocht weg te zuigen voor verlichting wat noodzaak was nam een groot risico met zich mee. Risico of niet we moesten er alles aan doen om hem te redden. We reden met lood in onze schoenen naar huis & waren nog niet eens thuis toen de telefoon alweer ging. Dex had een hartstilstand nog voor ze gestart waren en ze hebben hem met reanimatie weer terug kunnen halen, dit herhaalde zich nog 2 keer en om 7 uur belde ze ons op met het nieuws waar ik zoooo ontzettend bang voor was, wij zijn onze Dex kwijt. Ik ben gebroken, mijn allerliefste mannetje is er niet meer en ik verdrink in mijn tranen.


7 augustus 2020
Update 23:37u:
Dex is zojuist opgenomen en we zijn net terug van het dierenziekenhuis in Arnhem. Hij gaat aan het infuus, krijgt bloedonderzoek & ik heb gevraagd of ze foto van longen en buik willen maken. Hij is nu daar en ik hooooop zo dat ze mij vannacht niet bellen!! Ik kreeg vanavond met de laatste dwangvoeding wederom een heel naar gevoel. Ik heb vandaag een paar keer met de da kliniek aan de lijn gehangen en dan stellen ze mij gerust en dacht ik ok geen paniek en ik was blij dat ze mij uitlegde waarom. Maar telkens veranderde mijn gevoel toch weer in dit gaat niet goed & mijn gevoel en verstand werd heen en weer geslingerd. Ik heb de maar al te goed bedoelde geruststellingen in de wind geslagen en nu puur mijn angst en gevoel gevolgd. Nu is hij in ieder geval in de beste handen, krijgt zijn vocht en afgestemde medicatie via infuus nadat ze zijn bloed hebben onderzocht. Nu is het voor ons afwachten.....

7 augustus 2020
Update Dexi, Hij voelt zich nog steeds belabberd & de hittegolf erbij komt nu wel erg ongelegen. Vanmiddag en ook om 19u nog contact met de kliniek gehad en al mijn vragen en zorgen neergelegd. Van longworm tot leververvetting tot iets verkeerds gegeten tot een blokkade in keel/ slokdarm etc etc etc Vanavond een filmpje doorgestuurd van Dex en alles met de dienstdoende arts besproken, maar die zorgen die ik heb zijn er daar niet. Volgens de arts een nasale ademhaling wat wijst op verdikte slijmvliezen in de neus, het lichaam was in haar ogen rustig dus zeker geen alarmerende symptomen. 80 % kans dat het echt een virus is en helaas doet AB dan niets & is de ontsteking/koortsremmer/pijnstiller de enige ondersteuning. Is het een bacterie die de ellende veroorzaakt dan zal de AB aanslaan en zijn werk doen. Het kan nu dus zomaar zijn dat Dex 1 week ziek is of zelfs langer, net als bij de mens ligt de een een week plat en de ander twee weken. Temperatuur in de gaten houden, dwang voeden en hopen dat hij snel beter is. Het is wel heel fijn dat de bereikbaarheid van de kliniek zo goed is. Ik word niet blij van wat ik hoor, maar het stelt me wel gerust dat de zorgen niet gedeeld worden.

6 augustus 2020
Dex heeft nu 2 dagen koorts en wil vanaf gister niets meer eten dus vandaag naar de DA geweest met hem. Buiten met Dex op mijn arm gewacht want in de wachtkamer was het bloedje heet. Dex had een hogere temperatuur dan verwacht (40.2), terwijl ik 39.4 gemeten had. De thermometer moet er voor een goede meting dus echt een flink stuk dieper in dan ik dacht. Ademhaling was iets verhoogd, hartslag goed & naast dat hij er belabberd bij lag was er niets verontrustends te vinden. Dat stemde de arts positief en met een pijnstillend drankje & AB kuurtje mocht Dex weer mee naar huis toe. Waarschijnlijk zal hij als de pijnstiller na een uurtje begint te werken zich langzaam wat beter gaan voelen. AB moet even de tijd hebben om alles een handje te helpen. Vijf maal daags 2 grote voedingspuiten met water verdunde recovery geven tot hij zelf weer wil eten. Vol goede moed weer naar huis in de hoop dat hij zich snel wat beter zou gaan voelen. Het dwangvoeden was die dag en de dag erna een drama en ik had nu niet het gevoel dat het beter met hem ging.



30 juni 2020
Vandaag zijn wij met Noa naar de Wagenrenk gereden omdat we een afspraak hadden voor haar HCM/PKD echo. Wederom mocht ik helaas vanwege de corona maatregelen niet mee naar binnen en moest ik Noa met een knoop in mijn maag afgeven. Net als op 2 april kreeg ik een bel mee om vervolgens op het bankje buiten te wachten. Wel heel toevallig dat het wederom bel nummer 5 was, hopelijk lucky number vloog er even snel door mijn hoofd. Gelukkig hoefden we naar mijn gevoel niet heel lang te wachten voordat deze af ging en ik was blij dat de uitslagen ook bij Noa heel goed waren. Wel vond ik het jammer dat ik de radiologe zelf niet gesproken had want vorige keer bij Fay legde ze alles zo fijn even uit. Door de spanning en opluchting was ik blij dat we de terugreis konden aanvangen en bedacht mij dat eigenlijk in de auto pas. Het zat mij toch niet lekker en ik heb de volgende dag de kliniek gebeld, helaas was de radiologe niet werkzaam die dag. De assistente gaf aan dat ik haar even een mail zou kunnen sturen met daarin mijn vragen en dat heb ik dus ook gedaan. Mijn gevoel ook meteen even uitgesproken omdat het mij toch niet lekker zat hoe het gegaan was, zo kort van ja hoor alles is ok, afrekenen en hier heb je Noa weer. Ze belde mij de dag erna en verontschuldigde zich en heeft mij ook uitgelegd dat het niet de gang van zaken is op deze manier, maar dat een spoedgeval even zorgde voor commotie en de assistente het beter had moeten oppakken naar mij toe. Totale begrip van mijn kant en ze heeft echt de tijd genomen om haar bevindingen door te spreken en tsja ik ben nu eenmaal iemand die graag wil begrijpen wat er op zo'n uitslagformulier staat en alles is ok is voor mij dan niet voldoende. Ik hing blij op en in mijn email verschenen nog wat korte filmpjes en wat foto's van de echo, deze heb ik van Fay ook en zodoende is Noa's dossier ook weer volledig.

2 april 2020
Vandaag ben ik met Fay voor haar eerste HCM/PKD echo naar de Wagenrenk in Wageningen geweest wat natuurlijk superspannend was. Nu in coronatijd moest het ook nog volgens aangepast protocol, maar alleen maar fijn dat er zo goed en bewust mee werd omgegaan. Na het aanmelden bij de balie kreeg ik een bel mee en mocht ik in de auto blijven wachten. Zo gezegd, zo gedaan & ik had Fay uit de vervoersmand gehaald om lekker op schoot te knuffelen. Toen een luide gong waarvan we beiden zowat tegen het dakje van mijn auto geplakt zaten. Het was zo ver en met een brok in mijn keel moest ik Fay afgeven aan de assistente die mij gerust stelde en kort uitlegde hoe de procedure verder zou verlopen. Het wachten duurde lang en pfffft wat was ik blij dat mijn bel, waar ik ditmaal niet van schrok liet weten dat Fay klaar was.
Drs M. Nooteboom-Vink vroeg me even binnen te komen en ze vertelde mij dat het er allemaal heel goed uit zag. Ze benadrukte nog hoe lief Fay geweest was en dat ze weinig stress had ervaren wat van haar hartslag af te leiden was. Voor de PKD test hadden ze een klein plekje weggeschoren onder haar oksel want ze vond het zonde om teveel haren weg te scheren. Ik had gevraagd om wat echo materiaal wat ze mij die middag nog zouden nasturen via de mail. Met een blij en gerust gevoel wandelde ik met Fay naar de auto om zodoende heerlijk naar huis te rijden zodat ze weer in haar vertrouwde omgeving kon zijn.


9 september 2019
Ze zijn binnen, makkelijk plat opvouwbare vervoersmandjes voor de kittens. Ik wilde deze al een tijdje hebben omdat je als je met een groepje van 5 of meer naar de dierenarts moet het ideaal is. De mandjes zijn goed op elkaar te vervoeren, lichtgewicht, ze zien er ook nog eens leuk uit en last but not least zijn ze makkelijk op te bergen.